Allah’ın Kur’an‘da emrettiği fazlardan biri de Allah’a dönmektir. İnsanların dünya hayatını yaşarken Allah’a dönmeleri Allah tarafından farz kılınmıştır.
89/FECR-28: İrciî ilâ rabbiki râdıyeten mardıyyeh(mardıyyeten).
Rabbine dön (Allah’tan) razı olarak ve Allah’ın rızasını kazanmış olarak!
Burada açık bir emir söz konusudur. Bu emir bütün insanlara verilmiştir. Ölümle birlikte bütün insanlar istese de istemese de Allah’a döndürülürler.
30/RÛM-11: Allâhu yebdeul halka summe yuîduhu summe ileyhi turceûn(turceûne).
Allah, ilk olarak yaratmaya başlar sonra onu geri çevirir (eski haline iade eder). Sonra O’na döndürülürsünüz.
Bu, zorunlu dönüştür. Allah’ın emri ise dünya hayatını yaşarken Allah’ın davetine icabet etmektir.
42/ŞÛRÂ-47: İstecîbû li rabbikum min kabli en ye’tiye yevmun lâ meredde lehu minallâh(minallâhi), mâ lekum min melcein yevme izin ve mâ lekum min nekîr(nekîrin).
Rabbinize icabet edin (Allah’a ulaşmayı dileyin), Allah tarafından geri döndürülmeyecek olan günün gelmesinden önce. İzin günü, sizin için bir sığınak yoktur. Ve sizin için bir inkâr yoktur (yaptıklarınızı inkâr edemezsiniz).
Konuyu detaylandırmak için şöyle bir örnek vermek mümkündür: Sabah evden çıkan bir kişi akşam eve döner, eve gitmez. Evden çıktığı için eve geliş fiili “dönmek” olarak değerlendirilir. “Dönmek” fiili kişinin çıktığı yere geri gelme işlemidir. Allah kendi Zat’ına dönmemizi emrettiğine göre Allah’tan gelen bir şeyin tekrar Allah dönmesi söz konusudur. Kur’an-ı Kerim’e baktığımız zaman Allah’tan bize gelen şeyin sadece ruh olduğunu görüyoruz.
32/SECDE-9: Summe sevvâhu ve nefeha fîhi min rûhihî ve ceale lekumus sem’a vel ebsâre vel ef’ideh(efidete), kalîlen mâ teşkurûn(teşkurûne).
Sonra (Allah), onu dizayn etti ve onun içine (vechin, fizik vücudun içine) ruhundan üfürdü ve sizler için sem’î (işitme hassası), basar (görme hassası) ve fuad (idrak etme hassası) kıldı. Ne kadar az şükrediyorsunuz.
Allah ‘ın kendi ruhundan üflemiş olduğu bu emanetin, biz dünyadayken tekrar Allah’a döndürülmesi emredilmiştir. Yani insan ruhunun o insan hayattayken Allah’a tekrar geri dönerek teslim edilmesi farz kılınmıştır. Bu olay emanetin ehline teslim edilmesidir. Bu şekilde kişi ilk teslimini gerçekleştirmiş olur (ruhun teslimi).
Ruhunu Allah’a ulaştırarak Allah’a dönenlerden söz ediliyor.
23/MU’MİNÛN-60: Vellezîne yu’tûne mâ âtev ve kulûbuhum veciletun ennehum ilâ rabbihim râciûn(râciûne).
Ve onlar vereceklerini verirler. Onlar, Rab’lerine geri dönenler (ulaşanlar) olduğundan onların kalpleri titrer.
Bu kişiler Allah’a ruhlarına ulaştırdığı için Allah’a dönenler olarak kabul edilmiştir. Allah’a döndükleri için kalplerini titrediği ifade edilmiştir. Bakalım bu kalpleri titreyenler kimlerdir?
8/ENFÂL-2: İnnemel mu’minûnellezîne izâ zukirallâhu vecilet kulûbuhum ve izâ tuliyet aleyhim âyâtuhu zâdethum îmânen ve alâ rabbihim yetevekkelûn(yetevekkelûne).
Gerçek mü’minler onlardır ki; Allah zikredildiği zaman kalpleri titrer (cezbelenir). Ve onlara Allah’ın âyetleri okunduğu zaman onların îmânlarını arttırır ve Rab’lerine tevekkül ederler.
Müminlerin kalplerinin titrediğini görüyoruz. O halde kim Allah’a vereceği şeyi (ruh) Allah’a verirse, Allah’a ulaştırırsa, bu şekilde Allah’a dönmüş olur ve hak müminlerden kabul edilir.
8/ENFÂL-4: Ulâike humul mu’minûne hakkâ(hakkan), lehum derecâtun inde rabbihim ve magfiretun ve rızkun kerîm(kerîmun).
İşte onlar gerçek mü’minlerdir. Onların Rab’lerinin yanında dereceleri vardır. Ve onlar için mağfiret (günahların sevaba çevrilmesi) vardır ve kerim bir rızık vardır.
Peki bir kişi Allah’a dönmezse ne olur?
2/BAKARA-18: Summun bukmun umyun fe hum lâ yerciûn(yerciûne).
Onlar sağır, dilsiz ve kördürler. Artık onlar dönemezler.
Allah’a dönmeyenlerin kör, sağır ve dilsiz oldukları ifade edilmiştir. Yani gözleri var görmüyor, kulakları var işitmiyor, kalpleri var idrak etmiyor. Bunları vasıfları dalalette olmalarıdır. Cehenneme gidecek olanlardır.
7/A’RÂF-179: Ve lekad zere’nâ li cehenneme kesîren minel cinni vel insi lehum kulûbun lâ yefkahûne bihâ ve lehum a’yunun lâ yubsırûne bihâ ve lehum âzânun lâ yesmeûne bihâ, ulâike kel en’âmi bel hum edallu, ulâike humul gâfilûn(gâfilûne).
Ve andolsun ki; cehennemi, insanların ve cinlerin çoğuna hazırladık (yarattık). Onların kalpleri vardır, onunla fıkıh (idrak) etmezler. Onların gözleri vardır, onunla görmezler. Onların kulakları vardır, onunla işitmezler. Onlar hayvanlar gibidir. Hatta daha çok dalâlettedirler. İşte onlar, onlar gâfillerdir.
O halde kim dünya hayatını yaşarken ruhunu Allah’a döndürmeyi, Allah’a ulaştırmayı dilerse Allah’ın temel davetine riayet etmiş olur. Bu farzı mutlaka yerine getirmemiz icap ediyor. Allah’ın davetine icabet edersek Allah da bizim davetinize icabet edeceğini söylüyor.
2/BAKARA-186: Ve izâ seeleke ıbâdî annî fe innî karîb(karîbun) ucîbu da’veted dâi izâ deâni, fel yestecîbû lî vel yu’minû bî leallehum yerşudûn(yerşudûne).
Ve kullarım sana, Benden sorduğu zaman, muhakkak ki Ben, (onlara) yakınım. Bana dua edilince, dua edenin duasına (davetine) icabet ederim. O halde onlar da Bana (Benim davetime) icabet etsinler ve Bana âmenû olsunlar (Bana ulaşmayı dilesinler). Umulur ki böylece onlar irşada ulaşırlar (irşad olurlar).
Allah ile kalın, mutlu kalın.