Bir çift minicik ayakkabı… Her tarafı kana bulanmış… başka birisi, parçalanmış küçücük bir beden… babası tarafından bir poşetle ölüsü teslim alınan. Bir anne, çocuklarından arta kalan et parçalarından çocuklarının kimliklerini teşhis etmeye çalışıyor…Bir oğul, babasından arta kalanları bir çuvala doldurup sırtına vuran… bir gazeteci, aynı anda karısının ve tüm çocuklarının şehadet haberini duyan…başka bir gazeteci, görev başında öldürülen…bir diğeri ailesiyle beraber yok edilen… bir doktor, bir hemşire, bir ambulans şoförü… insanlara can olmak adına koştururken korkunç bir şekilde canından edilenler… başka çocukları iyileştirmek için çabalarken kendi çocuklarının sedyelerle taşınan, ölü bedenleriyle karşı karşıya kalanlar… genç bir kadın, bir anne… onu çok seven kocasından, daha yaşına girmemiş bebeğinden bombalarla koparılan… yaşadıklarından, gördüklerinden dolayı dehşete düşen, titreyen çocuklar… iki parçaya ayrılmış kendileri gibi çocuk cesetlerini görmek zorunda kalanlar…belki kardeşleri, akrabaları ya da arkadaşları olan çocukların… aile bireylerinin, akrabalarının dağılmış parçalarını toplamak, taşımak zorunda kalan çocuklar… bir anda tüm sevdikleri elinden alınarak yeryüzünde yapayalnız bırakılan çocuklar… su doldurmak için sıraya girmişken ortalarına salınan tonlarca bombayla vahşice yakılıp parçalanan çocuklar… hasta, yaşlı, engelli olduğu için siper alma fırsatı bulmadan şarapnel parçalarıyla can verenler… “güvenli yer” diye sığındıkları okul, hastane, cami ve dahi kiliselerde bile üzerlerine ölüm yağdırılanlar… “güvenli yol” diye evlerinden tehditle göç ettirildiği halde her türlü yasak ve insanlık dışı silahları kullanmak marifetiyle taammüden katledilenler…çokça ,binlerce bebek-çocuk… binlerce kadın… yüzlerce doktor, sağlık çalışanı… onlarca gazeteci… binlerce masum, sivil, hasta, yaşlı, engelli, anne, baba, oğul, kız… hepimizin gözleri önünde parçalanarak katledilenler, sürülenler, açlığa, susuzluğa mahkum edilenler… öldürülen hayvanlar, binlerce dönüm yok edilen zeytin ağaçları…
Ve bunca vahşete rağmen “Hasbunallah ve ni’mel vekil” ifadesiyle tam bir teslimiyet sergileyen ve her halükârda “elhamdülillah” diyerek şükrünü eda eden asil ruhlu bir halk…
Israil’in katliamlarına karşı insanlığı sağır eden korkunç bir sessizlik, körlük… Avrupa devletlerinin yönetimleri ve Amerika yönetiminde… medyalarında korkunç bir karartma, yanıltma ve yönlendirme… üstü örtülmeye çalışılan bebek-çocuk katliamı, soykırım… duyulan tek ses İsral’e olan destekleri ve “İsrail’in kutsal savunma hakkı(!)”na olan bağlılıkları… İsrail zulmünü haykıranları her türlü vasıtayla linç etme yarışına girmiş ülke yönetimleri… sözleşmesi feshedilen futbolcular, iş verilmeyen sanatçılar, tutuklanan eylemciler, susturulan politikacılar, ölüm tehditleri ile sindirilenler… daha önce de söylediğim gibi savundukları ve övündükleri bütün değerleri ayaklar altına alma pahasına İsrail’in vahşetini savunmaya ve bunun karşısında duranları tüm vasıtalarla baskılamaya çalışan Avrupa- Amerika yönetimleri… Yönetimlerin, medyanın olanca çabasına rağmen inatla zulme karşı yürüyen Avrupa halkları, Gazzeli masumları savunan İsrail’e lanet okuyan futbolcular, politikacılar, sanatçılar, şarkıcılar, aktörler… tüm tehditlere, iş verilmeme, sosyal linçe maruz kalma pahasına seslerini yükseltenler… insanlığını, vicdanını satmayanlar…
“Bizim yerli gâvurlar, gâvurdan daha şedîd gâvurdur. Avrupa ile batmaya râzıdırlar, İslâm ile abad olmaya râzı değildirler.” Kadir Mısırlıoğlu
Evet, Avrupa ve dünyada ayağa kalkmış halkalara, zulme karşı duran ünlülere karşın maalesef ülkemizde tosladığımız gerçek budur: “Bizim yerli gavurlar daha şedid gavurdur…” elin gavurunun boykot edip yerden yere vurduğu Starbucksları, hamburger zincirlerini bizden daha çok dolduran bir ülke yoktur herhalde. Özellikle “yerli gavurlarımızın” o her fırsatta alay edip küçümsediği Arap ülkeleri bile, tüm özentilerine rağmen o mekanları boş bırakmışken hem de… mesele üç ağaç olunca, ki meselenin ağaç olmadığını zaten söylediler, ülkeyi yangın yerine çevirenler, her türlü marjinal ve ahlak dışı talepler için en önde yürüyenler, duyar kasma ustaları, klavyeşörler…çocuklar öldürülürken neredesiniz? Ha bizim için mesele ağaç diyorsanız, İsrail binlerce zeytin ağacını yok etti. Belki bu sizi harekete geçirir… ama doğru ya sizin için mesele ağaç değildi…sosyal medyalarınızda öldürülen çocuklarla, İsrail’in katliamları ile ilgili bir tweet, bir mesaj bile paylaşamıyorsunuz. Nereye ve neye bağlı olduğunuzu, aslında kimin safında kime karşı düşman olduğunuzu çok açık ortaya koyuyorsunuz…
Adında “kadın hakları” ibaresi bulunmasına rağmen, tüm uğraşı kadını kadından başka her şeye benzetmeye çalışmak olan kadın dernekleri…kadınlar tecavüze uğruyor, öldürülüyor, anneler, minicik kızlar parçalanıyor, neredesiniz? Hamileler uluorta, narkozsuz sezeryan doğumlar yapıyor, tıbbi destekten mahrumlar… Sahi hangi kadın sizin için kadındı? Daha doğrusu hangi kadın sizin için değerliydi, insandı?
Gazeteci mesleği adı altında militanlık yapan, her türlü kutsala hakaret edenleri savunmak adına “şu kadar gazeteci tutuklu, falan gazeteciye bilmem kim tehditler savurdu” gibi istatistikleri gözümüze sokan “basın özgürlüğü” havarileri dernekler, camialar… Gazze’de onlarca gazeteci kasıtlı olarak öldürüldü. İsrail’i ne zaman kınayacaksınız…
Tıp alanı hariç her türlü siyasi işlerin içinde olarak açıkça taraf olan tabip dernekleri…Gazze’de onlarca tabip ve sağlık çalışanı öldürüldü, siz neredesiniz. Emir aldıklarınıza karşı sesinizi çıkartamıyorsunuz değil mi? Yine kendi halkınızdan olamadığınızı açık ettiniz, tarafınızın dikta olduğunu ilan ettiniz yine…
Herkesin maskesi düştü… varlığını Türkçülüğe, Kürtçülüğe armağan etmiş ultra ırkçılar… size yutturulan “Araplar bizi arkadan vurdu” ya da “Filistinliler topraklarını sattı.” yalanlarına sımsıkı sarılanlar… ırkçı tapınmalarınızdan doyamayasınız inşallah! Size verilenle sevinmeye, övünmeye devam ederken Gazze’deki katliama kör kalmaya devam edin… “Gazze’de olanlar, Rojava’da da oluyor. Niye kimsenin sesi çıkmıyor?” diyerek ölümleri, acıları yarıştırdığı halde aslında eleştirdiklerinden hiçbir farkı olmayan milliyetçiler… Gazze’de İsrail’in yaptığı vahşetin binde biri Rojava’da olsaydı (hiç olmasın ve olmaz inşallah), bu iddialarla ilgili görüntüler olsaydı oradakilerin asıl sahipleri Amerika ve İsrail dünyayı ayağa kaldırırdı. Türkiye’yi uluslararası arenada, mahkemelerde savaş suçlusu ilan etmek için ellerinden geleni ardlarına koymazlardı…
“savaş karşıtları”, barış pıtırcıkları… gazze’de yaşanan teknik olarak “savaş” tanımından çok uzak. Tehcir ve soykırım bir arada yürütülüyor. Sesiniz niye çıkmıyor?
Duyar duyar kasılanlar… sanatçılar, şarkıcılar, aktörler, komedyenler… sesinizin duyulması için daha kaç çocuğun, kaç kadının katledilmesi gerekiyor? Beyhude bir çağrı, biliyorum. Çünkü sizin için önemli olan hak, hukuk, insanlık, özgürlük değil. Sizin ait olduğunuz batı ve Amerika’nın değerleri neyse sizin de değerleriniz onlar… çıkar, bencillik, kibir, haddini bilememe, kendini bilememe, yalan-dolan, nesli ifsad etme… nasıl sesiniz çıksın değil mi. Köleler efendilerini hangi cüretle suçlasın değil mi?
Gazze direnişi tüm maskeleri düşürdü. Batının, Amerika’nın ve onların coğrafyamıza serpiştirdikleri uydu kişileri ve stk’larının…