Biz sıcak evlerimizde çayımızı içerken, akşamları diziden diziye atlarken, rahat rahat yemek yerken ve tıka basa yediklerimiz midemizin her tarafını daha yeni istila ettiği halde yarın ne yiyeceğimizin telaşına düşerken, tatlımızı, tuzlumuzu ve olmazsa olmaz meyvemizi midemize indirip hiçbir şey olmuyormuş gibi yaşamaya devam ederken… İşe, okula, sinemaya, konsere, fuara, alışveriş merkezlerine, kahvaltıya, çaya, toplantıya, eğitime birilerine, bir yerlere giderken…
Gazze’de çocuklar , kadınlar, yaşlılar, masumlar hala ölüyor. Hala insanların evleri bombalarla başlarına yıkılmaya devam ediyor. Katliam hız kesmeden tüm acımasızlığıyla sürüyor. İnsanlar bombalama tehditleriyle yurtlarından edilerek yersiz yurtsuz bırakılıyor…
Yaşananlar gerçekten insanın, insan kalmayı başarmış olan herkesin tahammül eşiğini çoktan aştı. Bizler tepkisiz kaldığımız ve haber bültenlerinde denk geldiğimizde “Vah vah” diyerek hayıflanmayla yetindiğimiz için herkesi bizim gibi bu duruma çoktan alışmış sayabiliriz. Ama bizden başka dünyada birçok ülkede halklar ayakta ve ayakta durmaya devam ediyorlar. Bizden kastım sadece ülkemiz değil tabii ki. Genel olarak “İslam” coğrafyasından bahsediyorum. Maalesef bizden çıkan sesler çok cılız kalıyor ve süreklilik arz etmiyor. Fakat olanlar, yaşanan vahşi katliam, bu amansız devlet terörü şu anki rahatlığımızla, yaşantımızla çok ama çok tezat bir görüntü arz ediyor.
Fert bazında yapabileceklerimiz ve yapamayacaklarımız vardır elbet. Kimse gücünün yetmediği şeylerden sorumlu tutulamaz. Ama herkesin yapabileceği şeyler vardır. İmanın varsa dua etmek gibi mesela. Ya da boykota destek olmak, sosyal medyada destek paylaşımları yapmak gibi. Daha da ileri gidersek gösteri ve yürüyüşlere katılmak gibi. En azından çocuk katillerinden nefret edebilir herkes. Bedava, zahmetsiz ve insani bir eylem. Ama maalesef bundan bile yoksun yürekler var. Şu an görünen o ki İsrail’in işgal sınırları dışında İsrail’in yaptıklarını destekleyen insanlar Avrupa-Amerika dahil her yerde oldukça azalmış durumda. Ve şu an son tahlilde İsrail’in yanında duran, onu destekleyenler konusunda çoğunluk bizim coğrafyada maalesef.
Solcumuz dışardaki solcudan farklı. Onlarınki her güne bir eylem sığdırırken bizimkilerden ses seda çıkmıyor. Sanatçımız, şarkıcımız dışardakinden farklı. Adamlar konser, program, ödül törenleri gibi geniş kitlelere ulaşma şansını katliama karşı çıkmak için kullanırken bizimkiler köpeği Loli’den bahsedecek kadar duyarlı(!) oluyor.
Akademisyenimiz, üniversitelerimiz dışardakilerden farklı. Adamlar İsrail terörüne cephe açmışken bizim seçkin üniversitelerimiz ve güzide öğrencileri yılbaşı kutlama telaşına düşmüşler. Celal Şengör gibi profesörlerimiz(!) alanı jeoloji olmasına rağmen; spor, sanat, tarih, din dahil her konuda en çok bilen oldukları için bebekler, çocuklar, kadınlar, yaşlılar katledilmeye devam edilirken Filistinlilerin toprak sattığını ispatlama telaşına düşmüşler. Gazetecilerimiz de çok farklı. Onlar ki, içlerinde İsrail medyası dahil 7 Ekim’de öldürülen çoğu sivilin İsrail ateşiyle öldürüldüğünü yazıp çizerken Fatih Altaylı gibi gazetecilerimiz(!) Hamas’ı terörist ilan ederek onları şeytanlaştırma, İsrail katliamlarını meşrulaştırma çabasına girişmişler.
Kimisi her durumda reisinin nasıl dünyaya rest çekip racon kestiğini anlatarak kendini ve bizi avutmaya çalışırken kimisi de katliam yokmuş gibi davranarak ama aydınlık(!) ama insan hakları ve demokrasiden yana(!) ama sürekli bir putlaştırma, putlarını yüceltme faaliyetini gazetecilikten sayıyor.
Futbolcularımız, futbol kulüplerimiz(!) de başka tabii ki. Onlarda futbolcular Filistin bayrağı açıp İsrail katliamlarını kınarken, bunun için bazılarının sözleşmeleri fes edildiği halde geri adım atmazken, kulüpçe İsrail katliamını haykırmak için statları Gazze zulmünün sahnesine çevirirken bizimkiler fon dolandırıcılarına para kaptırmakla ya da Beşiktaş Kulübü kongresinde olduğu gibi Gazze’yi anan kişiyi susturmakla uğraşıyorlar.
Tüm bunları yaparken biz; onlar, Gazzeliler topyekûn yok edilmeye, üzerlerine bombalar yağdırılmaya devam ediliyor. O yüzden boykot yapıyorsanız biraz kapsamını genişletmenizi önereceğim. Gazze’deki vahşi katliama karşı üç maymunu oynayan veyahut bu katliamı sulandırmaya ve İsrail’i aklamaya çalışan… Şarkıcının şarkılarını dinlemeyin, aktörlerin dizi ve filmlerini izlemeyin, siyasetçiye oy vermeyin, komedyene bilet almayın, takımın maçlarına gitmeyin, gazeteciyi okumayın ve çalıştığı gazeteyi satın almayın, her şeyi en çok bilen profesörleri dinlemeyin. Emin olun bunları yaparsanız sizden hiçbir şey eksilmez, hiçbir şey kaybetmezsiniz. Bilakis çok şey kazanırsınız.
Bu arada bu süreçte bile kendi cemaatine, derneğine prim sağlamaya çalışanlardan ve ancak siyasi izin ve yönlendirmelerle tepki verebilen ve bu tepkileri devlet otoritesini harekete geçirmek üzere kamuoyu oluşturmak şeklinde değil de otorite halkmış gibi halk üzerinde kamuoyu oluşturma şeklinde hareket eden STK’lardan da uzak durun, boykot listesine onları da alabileceğinizi onlara hissettirin…