Her faciada olduğu gibi son otel yangınında yitip giden canlarımızla yine hepimizin canı çok yandı. Üzüldük, ağladık…kızdık…hem de çok kızdık… unutmayacağız dedik… Ve unutmayacağız gerçekten, işin takipçisi olacağız. Tabii ki en fazla bir aylık bir ömrü var bu duyarlılıklarımızın(!)… bir aya kadar her şeyi un utup gideceğiz çünkü. Her şeye kaldığımız yerden devam edeceğiz…
Kimileri bir ayı bile bekleyemedi. Yangın gece çıktı, çoğu çocuk onlarca kişinin hayatını kaybettiği anlaşıldı. İnsanların binadan çığlıklarının, otelin yüksek katlarından kendilerini çaresizce atmalarının görüntüleri ile yüreklerimiz yanmışken hemen sabahında yanan otelin enkazının yanı başında kayak keyfine devam edenler bekleyemeyenlerdi. Keyif çatmak, eğlenmek durdurulamazdı. Hele bir de para vermişsen sonuna kadar keyfine bakma hakkına sahipsin zaten.
Bir ay bile bekleyemeyen başkaları da vardı tabii. Yerel ve genel siyasetçiler… daha henüz birbirine sarılı halde hayata veda eden bedenlere ulaşılamamışken, vücut bütünlüğü bozulmuş naaşların kimler olduğu tespit edilememişken “Yok sen suçlusun!”, “Hayır asıl sen suçlusun!” diye bilindik kayıkçı kavgasına hemen başladılar. Yetmiş sekiz insanın can yakan ölümüyle evlere, annelerin, babaların yüreklerine ateşler düşmüşken hem de…
Listeyi uzatabiliriz. Her konuda uzman ekran şaklabanları, sosyal medyada ağzı olduğu için konuşabilen herkes, ben, sen, o, hepimiz…
Şu an kim ne yaparsa yapsın sonuçta bu olayı da unutacağız. Daha önce buna benzer yaşanan depremleri, yangınları, selleri, göçükleri, trafik kazalarını, teleferik kazalarını ve daha birçok olayı konuştuğumuz ve unuttuğumuz gibi… şu ana kadar gördüğümüz üzere yine birileri kendi kusurlusunu “Kol kırılır yen içinde kalır.” anlayışıyla yargılamadan, sorumlu tutmadan en fazla görev yerini değiştirecek, muhalefet de kendi kusurlusunu ne pahasına olursa olsun cansiperane savunarak hiçbir faciada kendi sorumluluğunu onurluca sahiplenmeyecek, hukukçular başta olmak üzere bütün toplum da onların bu ölçüsüz ve hukuksuz savunma ve saldırıları arasında gidip gelecek…
Sonra mı? Yine tepeden tırnağa battığımız ahlaki çöküntü içinde debelenip duracağız. Herkesi hunharca eleştirip dururken kendi sorumluluğumuzu, eksik bıraktıklarımızı, ucuz kurnazlıklarımızı görmezden gelecek her ne halt yersek yiyelim kendimizi bir şekilde aklamanın ve “en masum, en ahlaklı” ilan etmeye devam edeceğiz. İyilik, doğruluk, adalet değerlerini üretmek ve iyilikleri çoğaltmak, iyiliği örgütlemek zahmetine girmek yerine suya sabuna dokunmadan organize kötülüğe omuz verecek ama aynı zamanda kötülük eleştirisi yapacağız.
Oysaki sadece iyilerin kötülerden ve kötülükten şikayet etme hakkı vardır. Oysaki nasıl yaşarsanız öyle yönetilirsiniz ve herkese çabası neyse onun karşılığı vardır hakikatleri yüzyıllar önce önümüze konmuştu. Sorumluluk almayan, iyiliğin zahmetine katlanmaktansa kötülüğün cazibesine teslim olan, her halükârda kazanmaktan başka bir şey düşünmeyen, kurnazlıkla, başkalarını kandırmakla, sömürüp ezmekle kazanmayı marifet bilen, en az çabayla hatta mümkünse hiç çabayla katır yüküyle para kazanmak isteyenler, her türlü sorumluluğu angarya olarak görüp işten kaçanlar, hiçbir ahlaki kaide tanımayan bir toplumda iyilik, doğruluk, adalet neşvünema bulamaz.
Şu an Bolu belediyesi bakanlığı bakanlık belediyeyi suçlarken bir yandan da artık mizacımız haline gelen usulsüz uygulamalarla yeni felaketlere zemin hazırlanmaya devam ediliyor.
Mesela yaşadığımız şehir ister A partisi ister B partisi dönemleri olsun, isterse de kayyım dönemleri olsun yıllardır imar usulsüzlükleriyle yaşanmaz, her an büyük felaketlere gebe bir şehir haline getirilmeye çalışılıyor. Ve bu açık bir şekilde ve çok cüretkâr bir şekilde yapılıyor. Öyle ki sit alanları, park alanları, hazine arazileri, yeşil alanlar ve dahi zamanında yapılan park alanları bile imar hilelerinden nasibini aldı. Daracık alanlara 15-18 katlık imarlar verildi ve hızlıca binalar konduruldu. Meydan olabilecek yerlere hiçbir mevzuata uymayan yüksek katlı binalar, alışveriş merkezleri dikildi. Dediğim gibi bu işler çok cüretkarca yapıldı. Düşünsenize sit alanları diyorum, onlar bile imar usulsüzlükleriyle, hilelerle imara açıldı yahu.
İmar bu kadar rant ve güç odaklı işleyince haliyle şehrin ana arterlerinde trafik özellikle belli saatlerde, daha doğrusu gündüzün çoğu kısmında artık sürekli tıkanıyor. Ana arterler tıkanınca alternatif olması gereken yan yollar, ara caddeler bu imar usulsüzlükleriyle bir labirente döndüğü ve binalar ne “oto park yönetmeliği ne de çekme payı” gibi kurallara riayet edilmeden yapıldığı için zaten park eden arabalarla işgal edilmiş olduğu için onlar da geçit vermiyor. Tüm bunlardan kaynaklı maddi zarara ve can kaybına mal olan trafik kazalarını zaten kanıksadık hepimiz. Trafikte takılı kalarak dakikalarca acı acı çalan ambulans sirenlerine de. Arabaların altında kalarak hayattan koparılan ve anne-babalarının yüreğini yakan çocuk ölümlerine de maalesef. Sudan sebeplerle, ihmallerle, her inşaatta isimlerini gördüğümüz 2-3 tane imar arsızı “şirket(!)” in ve onların gizli-açık, nüfuzlu-nüfuzsuz ortaklarının ali çıkarları için ölmek artık iyice sıradanlaştı bizim için. Bizim için parası olanların, siyasi ve bürokratik nüfuza sahip olanların, bir yerlerde dayısı olanların canlarının istediğini hiçbir kaideye uymadan usulsüzce, haksızca, yolsuzca yapması da sıradanlaştı. Ve bu “imtiyazlı(!)” makama ulaşmak maalesef geride kalanlarımızın, özellikle gençlerimizin hedefi oldu.
Bizim için çoğu şey sıradanlaştı evet. Ama yarın öbür gün bu imar usulsüzlükleri yüzünden yanacak bir öğrenci yurduna itfaiye zamanında ulaşamazsa, ambulanslar büyük bir faciada trafikte takılıp kalsa, emniyet-jandarma büyük bir olayda hemen olay yerine intikal edemezse ne olacak? Yaşanabilecek onlarca can kayıpları için kim kimi suçlayacak? Bu imar hırsızları ve onlara yol veren ortaklarının kendileri, akrabaları da böyle bir olayın içinde kalmayacaklarının garantisine sahip değil ki. Yarın onlar da bir ambulansa, itfaiye araçlarına, polis arabasına muhtaç kalabilir ve yaşanan gecikmelerden dolayı yürekleri yanabilir, öyle biline! Bu duruma tepkisiz kalan senin, benim yüreği de aynı şekilde yanabilir, bilesin!
Yakın zamanda Artuklu Belediyesi imar müdürünü ve kontrol memurunu görevden aldı ve “Resmi belgede sahtecilik ve Görevi kötüye kullanma” gerekçeleriyle savcılığa verdi. Gazete haberinde öyle yazıyordu. Umutlanmıştım böyle olunca. Her şey çok kötüydü de illaki helal süt emmiş bir idareci, bir belediye başkanı, bir savcı vardır diyordum. İşte sonunda bir adım atılmıştı. Ama tabii ki umduğumuz gibi olmadı maalesef. En azından şimdilik öyle gözüküyor. Nitekim çoğu şaibeli ve şüpheli inşaatlar aynı şekilde sürüp gidiyor. Bu görevden alınanların bugüne kadar yaptıkları işlemler, verdikleri izinler, ruhsatlar incelenir mi, soruşturulur mu, bilemiyorum doğrusu. Bekleyip göreceğiz.
Bekleyeceğiz, susacağız, unutacağız… siyasetçi, hukukçu, memur, esnaf, anne-baba, vatandaş olarak hepimizi saran ahlaki erozyonla her gün büyüttüğümüz felaketler paketinden bir tanesini daha yaşayıncaya, canımız yanıncaya, sevdiklerimizi kaybedinceye kadar… o gün geldiğinde de hepimiz ilk önce kendimizi aklamak için konuşacağız. Şu an olduğu gibi…